مرحوم استاد علی صفایی حائری با بیان اینکه انسان نباید کسریها و کمبودهای خود در زندگی را بهانهای برای عدم رشد خود قرار دهد، بیان میکند: وقتی انسان حس تقصیر و گناه پیدا کند از خداوند به خاطر داشتهها و نداشتهها طلبکار نمیشود بلکه کمکاریها و تقصیرهای خویش را در امور مختلف مدنظر خود قرار میدهد.